위고니시
Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida
quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. 진찰간덱
yotogʻidan sapchib turdi. Yotog'i oldida katta, ajoyib bir odam
켄딩가 카랍 쿨림시랍 투라디. Sochlari o'ta gʻayritabiiy
bo'lib, har bir tolasi goʻyo kamondan uchib chiqishga shay
투르간 oʻqqa oʻxshardi. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga
솔라디. Oyoqlari yoʻq deydigan darajada kichik, qo'llari esa
aksincha, nihoyatda katta edi. 고요키, biroz avval Kendinning
yuziga tushgan shapaloq ayni shu g'alati odam jimjilogʻining ishi
에디. Nima bo'lganini 앵글레이 올마간 켄딘 오지가 켈가흐,
tarsaki ta'siri ostida qoʻrqqancha ikkilangan koʻyi soʻradi:
- Menga nima bo'ldi?
- Qoʻrqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi
bahaybat qo'lli, mitti oyoqli odam. 인손니 다샤트가 솔라디건
부 자바브단 켄딘 오지니 요코티브 코이디.
- 진?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo'rqqan
홀랏다.
U g'alati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik
bilan o'ynatar, havoda go'yo pichoqning ustida aylanayotgandek
aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:
- 남자 진만. Haligi bor ediku, "멘단 니마 틸라상,
틸라깅니 바조 켈티라만” 데이디간 진. 하, 마나 오샤
남자 남자!
켄딘 도브디랍 콜디. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq
soʻzlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.